Kurumaya yüz tutmuş bir çöldü genç kızın kalbi. 

İçinin katran karasını yansıtmazdı gözleri.

Sayılı günlerinin intikamını alırcasına yaşarken hayatını, 

Yaşam kokan bir el dokundu kalbine.

Genç kız, yaşadığını sanırdı o güne kadar,

Asıl yaşamak neydi, şimdi öğrenecekti.

Kendi kalbinin haricinde tüm kalpleri tamir eden bir hekimdi Enes. Açık yaraları vardı genç adamın. Aşıladığı umut hiç çalmazdı kapısını. İmtihanları kadar tevekkülü vardı genç adamın. Onun hayatında aşka, umuda, eğlenceye yer yoktu. Kendi yüzünden sökülüp alınan tüm kahkahaları, ekiyordu hastalarının yaralı kalplerine. O gelene kadar da bunu yapmaya devam ediyordu.

***

“Sana verdiğim şu adrese gidersen eğer, hastalığın için kesin bir çözüm bulursun.” Genç kız kirpiklerini kırpıştırdı. Heyecanla elini kâğıda attı.

Kâğıtta koca harflerle “Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları” yazısını gördüğü an yüzünü ekşitti. “Komik olduğunu mu sanıyorsun?” Genç adam yine ona bakmadan ve bacağındaki yarayı dikkatle dikerken, sıkıntıyla iç çekti. “Hayır, sabırlı olduğumu düşünüyorum.”