Hatırlayacaksın...
Mutlaka gecenin bir yarısı aklına gelecek, 
seni şartsız koşulsuz dinleyen, seven bu adam!
Derdini derdi bilip, sen boş ver, desen de, anlat hadi ne olur bak, 
rahatlarsın belki, diye seni düşünen.
Pişman olacaksın ulan, gecenin bir yarısı uykundan uyandığında 
adımı sayıklayacaksın, o adamın koynunda!
Duymamıştır inşallah, diye dualar edeceksin.
Seçtiğin ve benim olmadığım o yeni hayatında, 
her yerde benden izler olacak.
Hiçbir sabah kahvaltıyı, o bana ilk geldiğin sabah hazırladığın gibi mutlu, 
koşa koşa hazırlamayacaksın!
Uykularında benimleyken görebildiğin rüyalar, 
bir kâbusa dönecek, eminim.
Neden bitti acaba ki, neden gittim onun hayatından, 
neden şu an o yok yanımda diye sorduğun soruların 
cevabını bile kendine veremeyeceksin!
Öyle saçma sebeplerle öldürdüğün bizi ve öyle basit sebeplerle 
seçtiğin yeni birini ve onunla olan günleri düşünecek, 
kahrolacaksın nefes aldığın her gece!
Senden ayrı açık kalmasın diye gözleri, seninle uyuyan, 
seninle uyanan bu adamdan sonra, seni yalnız uyutan, seni ayakta uyutan, 
seni ağlayarak uyutan o adam, cezan olacak işte ömrünce!
Ben seni affettim kadın!
Sen kendini affet yeter...
Sana hâlâ, onca yaşattığına rağmen edebileceğim tek duam:
Ben ağlayarak uyuduğum geceleri unutmadım 
ama sen her sabah gülümseyerek uyan!