“Sen Gamzeli, benim bu hayatta isteyeceğim tek şeysin. 

Hangi gerçek seni benden kopartabilir ki gözlerine yağmur bulutlarını misafir ediyorsun?”

Bir dağ aştım, onunla olmak uğruna savaşlar başlattım ve ihanetin diğer yüzüyle çarpıştım. Çok sevmek değildi bu, severken de ölmekti. Çokça öldüm onun uğruna ve onunla olmak uğruna. 

Şimdi her şey değişti ve kader yeniden yazıldı. 

Silgiyi elime aldım onunla olmayacağım bütün yolları tek tek yok ettim. Kalemi bana verdi ve ben bizim için yeni bir yol çizdim. Eğer çıkmayacaksa tüm yollarım ona neden savaşıyordum ki onun uğruna?

Daha sıkı tuttum kalemi ve o da elimin üstüne elini koydu. Yaralandığı yerden değil yandığı yerden sarıldım ona. Kalbimi varlığıyla dolduran kadındı o. Kurt dedi bana ve Gamzeli dedim ona böyle başladı hikâyemiz. 

Peki şimdi bizim hikâyemiz nasıl sona erecek? İyileşir mi bir insanın yaraları aşkla dokunan bir kalbin karşısında?